Η παγκόσμια οικονομική κρίση, όπως όλα δείχνουν, υποχωρεί. Η οικοδομική δραστηριότητα στην Ελλάδα, όμως, έχει το δικό της πρόβλημα, που ελάχιστα συνδέεται με αυτήν.
Μετά την Ολυμπιάδα του 2004 υπήρξε μια κάμψη που ήταν αναμενόμενη. Συνεχίστηκε όμως για πολύ, φθάνοντας μέχρι τις μέρες μας. Σε αντίθεση με τα δημόσια έργα που επανήλθαν σε κανονικούς ρυθμούς, οι ιδιωτικές κατασκευές εξακολουθούν να βιώνουν μια ύφεση πρωτόγνωρη για τα τελευταία 15-20 χρόνια.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα περισσότερα από 200 επαγγέλματα που ζουν από την οικοδομή να υπολειτουργούν με όσα συνεπάγεται αυτό για τις επιχειρήσεις, τους χιλιάδες εργαζόμενους αλλά και το ρυθμό ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας.
Και είναι μεν αλήθεια πως στην περίοδο των «παχιών αγελάδων» η συγκεκριμένη αγορά διογκώθηκε -πιθανόν και υπερβολικά- για να ανταποκριθεί στην μεγάλη ζήτηση, αυτό όμως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για το πρόβλημα. Σίγουρα, κάποια στιγμή -κι αν δεν συμβαίνει ήδη- η νέα πραγματικότητα θα εξορθολογήσει την προσφορά. Η οικοδομική δραστηριότητα, όμως, θα πρέπει να επανέλθει στους φυσιολογικούς ρυθμούς. Έστω σε εκείνους πριν την Ολυμπιάδα.
Τι εμποδίζει μια τέτοια εξέλιξη;
Όλοι οι κλάδοι της οικοδομής συμφωνούν πως την ευθύνη την μοιράζονται δύο: Οι τράπεζες και η Πολιτεία. Οι τράπεζες επειδή αποφάσισαν να φρενάρουν την οικοδομική δραστηριότητα, κλείνοντας τις στρόφιγγες των δανείων ή επιμένοντας σε επιτόκια υψηλότερα όλων των Ευρωπαϊκών, και η Πολιτεία επειδή όχι μόνο αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση άλλα δεν ζητά και εξηγήσεις για το που πήγαν τα 28 δισεκατομμύρια που τους έδωσε.
Η Πολιτεία φταίει και για έναν άλλο λόγο, εξίσου σημαντικό:
Όπως σε κάθε αγορά, έτσι και στην συγκεκριμένη, η ψυχολογία του κόσμου παίζει σημαντικότατο ρόλο. Και στον τομέα αυτό έκανε και κάνει τα πάντα για να την ρίξει ακόμα περισσότερο…
Έχοντας πρόβλημα με τα έσοδα -επειδή δεν μπορεί να ελέγξει τη σπατάλη του δημοσίου, ούτε να περιορίσει τη φοροδιαφυγή- συντηρεί σκόπιμα το κλίμα «μεγάλης κρίσης, εισαγόμενης» για να δικαιολογήσει τα έκτακτα εισπρακτικά μέτρα, που δεν έχουν καμιά σχέση με αυτή τη κρίση.
Σε ένα περιβάλλον έτσι διαμορφωμένο, είναι λογικό πολύ ελάχιστοι να σκέφτονται να επενδύσουν σε ακίνητα.
…Κι όλα αυτά συμβαίνουν στην παράξενη χώρα μας τη στιγμή που σε Ευρώπη και Αμερική, οι κυβερνήσεις πασχίζουν να ανέβει η ψυχολογία του κόσμου και να ανακάμψει η κατανάλωση, η οποία είναι η κινητήρια δύναμη του συστήματος.
Βούλα Μουρτά
Ιούλιος- Αύγουστος 2009
